Czekając na cud ocieplenia stosunków polsko - rosyjskich poczytajmy kolejną porcję dowcipów ze wschodu.
Korespondent Pepponow z agencji TASS donosi:
Aby dostać wizę do USA, należy oddać do analizy DNA oraz dać sobie pobrać odciski palców i skan siatkówki. Dla wygody można wysłać oko i palce pocztą.
Prezydent Gruzji jako gwarant konstytucji powiadomił naród, że okres gwarancji się skończył.
Tylko 1,5 mld dolarów zapłacił anonimowy zagraniczny biznesmen za możliwość naciśnięcia dowolnego guzika w bunkrze dowodzenia wojskami rakietowymi.
Rosyjska Centralna Komisja Wyborcza oświadczyła, że nie dopuści do fałszowania wyników wyborów przez głosujących obywateli.
Międzynarodowy serwis aukcyjny E-bay nie ma szans w Rosji. Głównie z uwagi na inną wymowę pewnych samogłosek...
W ostatnim listopadowym wydaniu Autentyków przybliżymy Wam, jak nie wyprowadzać psa, jak nie podlizywać się dowódcy oraz jakie majtki nie są ciążowe...
[kuzynka]: - Baśka, ty masz same jedynki, znowu nie zdasz! Kiedy ty wreszcie spoważniejesz?
KIEDY DZIEWCZYNY POWAŻNIEJĄ
Historia opowiedziana przez moją kuzynkę, młodą nauczycielkę języka angielskiego w miejscowej szkole średniej. Szkoła ta nie cieszy się dobrą renomą, co tu dużo mówić, patologia pełną gębą. Szczególnie w LP (btw. tam to powinno nazywać się liceum patologiczne, a nie profilowane). Biedna kuzynka była zmuszona zostać wychowawcą w jednej z takich klas. Zdarzyło się również, że jej uczennica zaszła w ciążę (no kiedyś trza, nie?). Koniec roku szkolnego coraz bliżej, a dziewczyna ta w szkole się nie pojawia, oceny w dzienniku to sam kod binarny. Kuzynka się wczuła i dzwoni do niej do domu:[kuzynka]: - Baśka, ty masz same jedynki, znowu nie zdasz! Kiedy ty wreszcie spoważniejesz?
Czy aktorzy z racji swoich umijętności zawodowych mają lżej w życiu? Przekonaj się...Stefan Jaracz spędzał kiedyś wakacje w towarzystwie swojej córki i Stanisława Daniłowicza w Zakopanem. Mieszkali wówczas w ‘Atlasie’. Pewnego ranka Jaracz ’poszedł w Polskę’ i zginął. Staś i Jaraczówna udali się na poszukiwanie i… odnaleźli go wreszcie u ‘Karpowicza’. Siedział zadumany nad niedopitym kieliszkiem. Ujrzawszy wchodzących uniósł brew:
- Stasiu – rzekł nieco schrypniętym głosem – cały dzień ciebie szukałem!
***
Jan Kurnakowicz lubił odwiedzać małe, skromne knajpki. Kiedyś wychodząc z radia, gdzie nagrał jakąś audycję, zaproponował reżyserowi wspólne drugie śniadanko. Gdy zasiedli w takiej właśnie małej restauracyjce, do stolika podeszła bufetowa i nieśmiało spytała pana Jana, czy to on jest tym znakomitym Kurnakowiczem.
- A dlaczego pani pyta? – uśmiechnął się artysta.
- Przegrała pani niestety – pokiwał głową – gdzieżby taki wielki Kurnakowicz mógł przyjść do takiej małej knajpki.
***
W 1947 roku Ludwik Solski bawił na gościnnych występach w Świdnicy. Lubił spacerować po mieście i oglądać wystawy, często też odwiedzał antykwariaty, by kupić to i owo.
Właściciel jednego z nich ucieszył się, gdy zobaczył nestora sceny polskiej w swoim skromnym sklepie. Solski poprosił o nocną lampkę. Ta, którą mu pokazano, była bardzo piękna.
- Ile chce pan za nią? – spytał Solski.
- Mistrzu – nieśmiało odezwał się właściciel sklepu – gdyby mistrz zechciał przyjąć ją w prezencie, byłbym szczęśliwy.
Solski zmrużył szelmowsko oko.
- Chętnie – powiedział – Ale ja mam dwa nocne stoliczki.
***
Leon Schiller wzywa przed premierą kierownika teatralnej pracowni krawieckiej i pyta:
- Stefciu, kiedy będą gotowe kostiumy?
- Za dziesięć dni – brzmi kategoryczna odpowiedź.
- Zrób cud, skróć termin – błaga Schiller.
- Cud jest już wliczony – uśmiecha się krawiec.
***
Zygmunt Król, kierownik produkcji Filmu Polskiego, przyjechał do Częstochowy, gdzie kręcił film. Chcąc się upewnić, czy ekipa przybyła już na miejsce, zadzwonił z hotelu do bazy. Przez pomyłkę aparat wybrał zły numer i połączył się z klasztorem.
- Czy Papież już jest? – zapytał. Nazwisko to nosił znany filmowy charakteryzator.
W słuchawce usłyszał dziwne chrząknięcie, po czym jakiś zalękniony głos odpowiedział, że jeszcze nie i że nic mu na temat przyjazdu papieża nie wiadomo.
- Jak to, przecież miał być już wczoraj – pan Zygmunt zaczął się denerwować.
- Przepraszam, a kto mówi? – spytał głos.
- Król – krzyknął filmowiec.
- Jaki król? – usłyszał pytanie.
- Zygmunt – odpowiedział, po czym usłyszał jęk i trzask odkładanej słuchawki.
Źródło:
Igor Śmiałowski opowiada… [anegdotki teatralne]
Wydawnictwo Iskry, 1973.
W poprzednich odcinkach...
Dobra, dobra. Chwila. Chcesz sobie skomentować lub ocenić komentujących?
Zaloguj się lub zarejestruj jako nieustraszony bojownik walczący z powagą