Para, tacy stereotypowi „Młodzi, wykształceni, z wielkich ośrodków”. Kupili alkohol i lizaki z konopią. Zapłacili kartą, ja bawię się w papierologię stosowaną, on kręci lizakiem między palcami. Pytam:
- Kopię?
- A nie wiem, w Holandii takiego kupiłem, to kopał. W ogóle, wie pan, jak ja się tam trawskiem zjarałeeeem!
Unoszę lekko brwi do góry.
- Pytałem, czy kopię drukować.
Ona w śmiech, chihuahua w jedną rękę, zszokowany chłop pod drugą rękę i poszli.

* * * * *

Godzina 23. Wbiega dziewczyna, na oko 22-23 lata.
- Ma pan tu coś dobrego?
- Same dobre rzeczy – i dokładam firmowy uśmiech, bo dziewczę zdecydowanie z tych powabniejszych. Chodzi po sklepie, przebiera, a to słodycze, a to chipsy, a to piwo, wino, w
końcu staje przy ladzie, patrzy głęboko w oczy i pyta:
- Pan nie wie co ja chcę, prawda?
- No nie, nie wiem.
- Aha.
Pokręciła się jeszcze po sklepie, zatrzymała się:
- Pan nie ma nic dobrego, co ja bym chciała, a ja nie wiem, co ja chcę!
Tupnęła do tego dobitnie nogą i wyszła.

* * * * *

Upalne popołudnie, wchodzi pan Janusz. Hawajska koszula zapięta na trzy środkowe guziki, spod tych niezapiętych na górze wyłazi tzw. „misiek”, z tych z dołu kałdun. Żeby uzupełnić wizerunek nie mogę zapomnieć o wykałaczce między zębami.
- Te, panie, a macie te napoje z Nawałką?
- Mamy, za panem w lodówce.
- Panie, a jak to działa, bo mie to smakuje.
- To uzupełnia wypocone minerały z organizmu.
- Panie, a to na serce nie szkodzi? – w tym momencie dostaję w twarz plikiem recept, gdzie mignęła mi pieczątka kardiologa. – Bo ja tam tych napojów niby nie mogę, a mie to smakuje!
- Na serce to mogą szkodzić energetyzujące, a nie izotoniczne – Janusz w tym momencie radośnie przegrzebuje lodówkę i ewidentnie czegoś szuka.
- E, bo wy macie tylko niebieski i żółty, a te to dzisiaj żem pił, nara!


Piątek, godzina 20, czyli czas, w którym ludzie wybywają na imprezy. Przychodzi klientka, lat na oko ze trzydzieści, odstrzelona jak szczur na otwarcie kanału. Bierze dwa red bulle i papierosy, w trakcie kasowania jeszcze malowała sobie usta. Wyciągam z kasy resztę, podnoszę głowę i widzę parę centymetrów od mojej twarzy świeżo pomalowany dzióbek.
- Proszę pana, równo się pomalowałam?
- Tak, równo się pani pomalowała.
- A dobrze wyglądam?
- Świetnie pani wygląda!
- To wspaniale, bo ja na za chwilę to umówiona jestem.
Wyszła i wróciła chwilę potem.
- Niczego tu nie zostawiłam?
Patrzę na ladę, na podłogę i trasę przemarszu – czysta, zgub brak.
- Nie, niczego pani tu nie zostawiła.
- Aha – i wychodzi, ale zatrzymuje się w pół drogi i wraca do lady. – Na pewno nic nie zgubiłam?
- Na pewno.
- To do widzenia w takim razie
Wychodzi po raz kolejny, ale dla odmiany zatrzymuje się przy lodówkach, w których zaczyna się przeglądać .
- A włosy jak wyglądają?
- Fantastycznie! - odpowiadam z dużą dozą weźkobietodajmipracowaćiidźsobieizmu.
- A mogę u państwa kupić lusterko i puder?
- Nie, to jest sklep monopolowy, nie sprzedajemy takich rzeczy.
- A pan czasem swojego nie ma?
- No tak jakoś wyszło, że nie wziąłem dzisiaj.
- Trudno, w takim razie paaa!
To co klienci chcą kupić w monopolu, to materiał chyba nawet na osobny artykuł.


Przychodzi para po pięćdziesiątce, kręcą się po sklepie, w końcu stają przy ladzie i pytają
- Macie tabasco?
- Nie mamy tabasco.
Kobieta się wtrąca:
- No bo mąż to chce pić wściekłe psy – chichocze. – A raczej wściekłe suki – chichocze jeszcze głośniej. - Na pewno nie macie tabasco?
- No nie mamy – odpowiadam.
- K***a, czwarty monopolowy z rzędu, w którym nie mają tabasco.
- A próbowali państwo w jakimś spożywczym? Na przykład w tym obok na rogu.
- Nie pomyśleliśmy, dzięki!